Taakvelden

Taakvelden

Van oudsher vervult de Kerk haar opdracht op drie samenhangende wijzen: in het geloofs- en levensgetuigenis van haar leden (martyria – leren), in de viering van het paasmysterie en haar sacramentele dienst (leiturgia – vieren) en in haar inzet voor de naaste (diakonia – dienen). De voorgangers nemen deze opdracht waar in de drievoudige taak van leraar of profeet, priester en herder. Daarbij wordt de herderlijke taak onderscheiden tussen het bevorderen van de solidariteit en de pastorale aandacht. Aldus komen we aan de vier taakvelden leren, vieren, dienen en zorgen.

Binnen onze parochie zijn de verschillende taakvelden onderverdeeld aan de pastores. Daarnaast hebben de locaties binnen hun pastoraatsgroepen ook coördinatoren per taakveld. Deze coördinatoren hebben direct contact met betreffende pastor over het bevorderen / uitvoeren van de taken binnen de locaties. Wilt u graag iemand van uw locatie spreken of bent u zelf geïnteresseerd in een vrijwilligersfunctie binnen de taakvelden, neemt u dan contact op met het secretariaat van uw locatie, klik hier voor meer informatie over de bereikbaarheid van de locaties.

Het taakveld leren
Eerst verantwoordelijke: pastor Gerda Martens en pastor Rutger van Breemen
Leren catechese is een belangrijk onderdeel van het hedendaagse kerk-zijn en het gelovig verstaan van de ontwikkelingen in onze samenleving. Uiteindelijk gaat het niet meer om vaststaande doctrines, maar om het zelf-doorleefde geloven.
Jezus onderrichtte zijn leerlingen door gelijkenissen te vertellen en die te duiden, uit te leggen. Zonder gelijkenis sprak Hij niet tegen hen, maar als ze onder elkaar waren, legde Hij zijn leerlingen alles uit.(Mc . 4, 34)
Die leerlingen, de volgelingen van Jezus hadden als basiskennis de joodse leer en gebruiken waarmee ze waren opgevoed. In onze tijd is die basiskennis, die geloofsopvoeding er minder en moeten we ontdekken, dat we met elkaar, door eigen verhalen en vergroten van onze kennis over bijbel en traditie, kunnen groeien in geloof.
Als die basis er is, als de lerende houding er is, worden woorden en tekenen beter verstaan.
In de catechese willen we hier vorm aan geven. Door dusdanige opzet dat binnen de eigen levensverhalen Gods gelaat zichtbaar kan worden en dat daardoor onze opdracht vanuit de christelijke invalshoek gerichter kan worden.

Het taakveld vieren
Eerst verantwoordelijke: Pastor Joost de Lange
Vieren heeft te maken met vreugde, feest. Wanneer wij vieren, mogen wij de verrezen Heer in ons midden weten. ‘Zie, Ik ben bij jullie alle dagen, tot aan de voleinding der wereld’ (Mt. 28,20). Dat worden wij ons telkens als wij vieren weer bewust. Een vreugdevolle boodschap (Lk. 2,10)! De Heer heeft ons zijn Vader leren kennen als een op het heil van de mens gerichte God. Wij prijzen en danken Hem dan ook om zijn grote heilsdaden: de schepping, de bevrijding en de verlossing. Wij gedenken de grote heilsdaden in een levend herinneren. En wij weten, op grond van die grote daden en ook op grond van de heilsdaden die wij zelf mochten ervaren, dat wij ook nu de verwachting mogen hebben dat God heilzaam met ons bezig is en blijft; daarom kunnen wij Hem ook bidden om heil en zegen.
God spreekt zijn Woord tot ons, een Woord dat vlees werd in Jezus Christus (Joh. 1,14) in wie wij Gods liefdevolle aanwezigheid mogen herkennen en blijvend werkzaam mogen weten. Jezus heeft ons werkzame tekens, in Woord en gebaar, gegeven van zijn aanwezigheid (Mc. 16,20): sacramenten. In de viering van de sacramenten, voor alles in de H. Eucharistie, ontmoeten wij Jezus Christus zelf.
Vieren is ook altijd een gemeenschappelijk gebeuren: we delen in dezelfde vreugde van de verrezen Heer. En we proberen ook te delen in elkaars vreugde en verdriet. Het delen gaat over de grens van de eigen gemeenschap heen: ook buiten onze eigen gemeenschap kunnen we met vreemden in een andere gemeenschap onderling vieren, deelhebben aan dezelfde vreugde. Allen samen vormen het Lichaam van Christus, geroepen om elkaar te dragen in liefde, want uiteindelijk vormen wij een liefdesgemeenschap.

Het taakveld dienen
Eerst verantwoordelijke: pastor Huub Flohr
De diaconie, het dienen, is vanouds een van de vormen van ons geloof. De apostel Jakobus schrijft in zijn brief: ‘Broeders en zusters, wat baat het de mens te beweren dat hij geloof heeft, als hij geen daden kan laten zien?’ (Jak 2,14). Zo’n geloof is dood, schrijft Jakobus (Jak 2,17). De eerste christenen hebben dat allereerst beleefd door de materiële zorg voor elkaar. In de Handelingen van de Apostelen heet het: ’Er was geen enkele noodlijdende onder hen, omdat allen die landerijen of huizen bezaten, deze verkochten en de opbrengst ervan meebrachten om aan de voeten van de apostelen neer te leggen. Aan ieder werd daarvan uitgedeeld naar zijn behoefte’ (Hand 4, 34-35). Deze onderlinge solidariteit heeft zich in de loop van de kerkgeschiedenis uitgebreid naar een solidariteit met alle kwetsbaren in de samenleving, ofwel de voorkeursliefde voor de armen. Doordat de kerk zich aldus ook de nood in de wereld aantrok, kon zij duidelijk maken dat de kern van het geloof de naastenliefde is – het gebod dat de naaste ziet in iedere mens naar wie Gods verlossende liefde uitgaat. Zoals Matteüs in zijn evangelie schrijft is iedere daad van barmhartigheid aan de minste van Jezus’ broeders en zusters bovendien een daad van wederliefde aan Hem, in wie God ons het eerst heeft liefgehad (zie Mt 25, 31-46 en 1 Joh 4, 10).

Het taakveld zorgen
Eerst verantwoordelijke: pastor Huub Flohr
Het taakveld zorgen hoort tot de kerntaken van de pastor. De pastores zijn immers geroepen om zorg te dragen voor de kudde die de Goede Herder aan hen toevertrouwt (zie Joh 21, 15-17). Deze pastorale zorg houdt in dat elk lid van de geloofsgemeenschap wordt ondersteund in zijn of haar geloof. Degene die sterk staat in zijn geloof moet worden geholpen om bescheiden te blijven en niet terug te vallen. Degene die twijfelt of in zijn geloof wordt aangevochten moet bemoedigd en geholpen worden. De kudde bestaat immers uit schapen en lammeren, uit mensen die als kernvrijwilligers actief zijn, maar ook mensen die randkerkelijk zijn. Bovendien is geloven een groeiproces van vallen en opstaan.
Ofschoon de herderlijke taak allereerst aan de pastorale beroepskrachten is toevertrouwd, delen zij de pastorale zorg met alle gelovigen. Want tot omzien naar elkaar is ieder die tot de gemeenschap behoort geroepen. Waar bovendien de parochie een gemeenschap is van mensen die aandacht hebben voor elkaar geeft zij een signaal af voor wat in toenemende mate ontbreekt in de haastige, op de individuele ambitie ingerichte en vaak door de nadruk op het eigenbelang steeds minder saamhorige samenleving. Zo kan de kerk sacrament van de eenheid in een verdeelde wereld zijn als ze zich steeds opnieuw manifesteert naar het model van de eerste gemeenschap van christenen waarvan de Handelingen van de Apostelen schrijft: ‘De menigte die het geloof had aangenomen, was één van hart en één van ziel…’ (Hand 4, 32)

 

 

SECRETARIAAT

Merellaan 350

2903 GM

Capelle a/d IJssel
010 303 88 71
info@christoffelparochie.nl

 

PASTORALE WACHT

Voor acute vragen om pastorale zorg of het melden van een overlijden: 06-1380 3332 (24/7 bereikbaar).

AGENDA

<<  <  Oktober 2024  >  >>
 ma  di  wo  do  vr  za  zo 
   1  2  3  4  5  6
  7  8  910111213
1415161820
21222324252627
28293031   

VIRTUELE KAPEL